مقاومت آنتی بیوتیکی در مایکوباکتریوم توبرکلوزیس

مقدمه

صد و بیست و نه سال بعد از کشف باسیل سل توسط رابرت کخ در 1882 میلادي این ارگانیسم هنوز هم  بر زندگی بشر تاثیر گذار است .امروزه از هر سه نفر جمعیت جهان، یک نفر به باسیل سل آلوده است و در هر ثانیه یک نفر به تعداد آنها افزوده میشود.  بر طبق اطلاعات موجود، 50 میلیون نفر از افراد ذکر شده، به باسیل سل مقاوم به چند دارو MDR-TB)) آلوده هستند. در حال حاضرگسترش سویه هاي مقاوم به دارو به یکی از مشکلات اساسی در سطح دنیا به ویژه در کشورهاي در حال توسعه تبدیل شده است.  ظهور باسیلهایی با مقاومت گسترده (XDR-TB) علاوه بر موارد مقاوم به چند دارو MDR-TB)) و به تازگی موارد مقاوم به تمام داروها (TDR-TB) کنترل و مهار جهانی سل را پیچیده تر کرده است. مقاومت مایکوباکتریوم به داروهاي ضد سل بیشتر با جهش در ژنهاي کدکننده مولکولهاي هدف داروایجاد میشود.

 در بیمارن سل مقاوم به دارو MDR مقاومت هم زمان به حداقل دو داروی ریفامپین و ایزونیازید ( از داروهای خط اول درمان) دیده می شود. دارهای خط اول درمان شامل فلورکینول ها، آمیکاسین، کانامایسین، اتیونامید، کاپرئومایسین، سیکلوسرین  و PAS می باشند.

XDR  نوعی از مقاومت می باشد که علاوه بر مقاومت MDR سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به یک فلوروکینولون و حداقل یک آمینوگلیوکوزید مقاوم باشند.

داروهاي ضدسل در حالیکه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس پاتوژن را از بین میبرند، موجب انتخاب باکتريهاي مقاومی که این داروها علیه آنها بی تاثیر است، میشوند. بر اساس اعلام وزارت بهداشت و درمان در سال1388   شیوع بیماري سل در ایران  7/13مورد درصد هزار نفر بوده است. هم چنین میزان سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) در سال 1375 5% اعلام شده است.

منابع

1- پریسا طهماسبی، تعیین مقاومت به آمیکاسین در سویههاي مایکوباکتریوم توبرکلوزیس MDR به روش PCR-RFLP

2-  کیمیا تقوی، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مقاوم به دارهای خط اول